Het is al een jaar geleden...
Op dit moment lag Evelien nog te slapen en was er nog niets aan de hand.
Was het ook maar zo gebleven...
Maar het leven gaat zelden zoals we hopen dat het loopt.
Over enkele uren is het daadwerkelijk al een jaar geleden dat we onder ogen moesten zien dat ze er niet meer was. Een wetenschap die velen heel zwaar viel om te dragen.
Maar in die tijdspanne zijn we haar nooit vergeten. Hoe zouden we dat ook kunnen?
Het leven is sinds die dag iets zwaarder geworden en het leek alsof de zon iets minder hard scheen.
Verdriet slijt wel beetje bij beetje, maar het gemis wordt enkel groter.
Terwijl wij verder gaan met ons eigen leven kunnen we ons enkel inbeelden hoe het zou geweest zijn met haar erbij. En dat doet nog steeds pijn.
En niet enkel voor Smettie maar ook voor iedere andere betekenisvolle personen die we op ons pad hebben moeten achterlaten.
We zijn het hen schuldig dat we hen nooit zullen vergeten.
Zij hebben tenslotte elk een stuk bijgedragen aan wie wij vandaag zijn.
Rest in peace
Evelien De Smet
No comments:
Post a Comment