Hear my prayer for her...

Een halve dag verder en ik zie nu het totaalbeeld...
Blijkt nu uiteindelijk dat Evelien aan een longembolie is bezweken deze morgen.
Ze werd nog naar het ziekenhuis gevoerd maar het heeft niet mogen baten. Rond 20 na 6 werd ze in het ziekenhuis uitgeschreven.
De reacties van alle mensen die haar kenden is veelal een van onbegrip en verdriet.
En hoe kan het ook anders als iemand na slechts 21 jaar het leven moet laten. Niemand zou zo snel mogen heen gaan. Het leven moet nog beginnen, en zij heeft daar nooit de kans toe gehad.
Ik heb het al herhaalde malen heel moeilijk gehad vandaag. Ik vind nergens afleiding en steeds moet ik terugdenken aan de dingen die we samen hebben gedaan. De vele momenten die we mochten onnozel doen en waar ze mij graag plaagde of een ferme klop tegen m'n bovenarm gaf. Maar het kon mij niet deren want ik wist van wie het kwam.
Ik probeerde dan deze avond m'n zinnen te verzetten door naar onze training te gaan zien maar ook dacht mocht niet baten. Ik werd gewoon constant aan haar herinnerd terwijl ik op de bank zat te kijken en ik kon het dan ook niet laten om m'n tranen te laten.
Achteraf besloot ik van met m'n fiets richting "De knuup" te gaan om wat verstrooïing te vinden bij onze Jochen die ik al een hele tijd niet had gezien.
Maar ook daar was het hoofdonderwerp ons Evelientje. Iedereen is ervan aangedaan. En hoewel enkele glazen rum-cola en andere onderwerpen mij halvelings wisten af te leiden, toch reed ik naar huis met haar glimlach en doening in mijn gedachten.
Om van dat lege gevoel vanbinnen nog maar te zwijgen...
En ik kon niet anders dan bedenken: als ik hier al zoveel moeite mee heb, hoe zou het dan zijn mocht ik Fie of nog iemand anders die nog dichter bij mij staat verliezen?
Dat kon mij enigzins nog wat troost schenken, hoewel het van korte duur was. Want het feit, is dat Smetje nu echt gewoon voor altijd weg is. En gelukkig heb ik nog Fie en al mijn andere goede vrienden. Want dit alleen doorstaan zou verdomd heel hard zijn...
Ik leef volledig mee met iedereen die haar gekend heeft en in het bijzonder haar vader die het nu ongetwijfeld het hardst te verduren heeft. Hij is nu eenmaal het enige kwijtgeraakt wat hij had in dit leven. Ik wens hem alle sterkte van de wereld.
Rest In Peace Evelien De Smet...