18.11.07

Is dit nou later

We speelden ooit verstoppertje
In de pauze op het plein
We hadden grote dromen
Want we waren toen nog klein

De ene werd een voetballer
De ander werd een held
We geloofden in de toekomst
Want de meester had verteld

Jullie kunnen alles worden
Als je maar je huiswerk kent
Maar je moet geduldig wachten
Tot je later groter bent

Is dit nou later
Is dit nou later als je groot bent
Een diploma vol met leugens
Waarop staat dat je volwassen bent
Is dit nou later
Is dit nou later als je groot bent
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Is dit nou later

We spelen nog verstoppertje
Maar niet meer op het plein
En de meeste zijn geworden
Wat ze toen niet wilde zijn

We zijn allemaal volwassen
Wie niet weg is gezien
En ik zou die hele choas
Nu toch helder moeten zien

Maar ik zie geen hand voor ogen
En het donker maakt me bang
Mamma, mamma...
Mag het licht aan op de gang

Is dit nou later
Is dit nou later als je groot bent
Een diploma vol met leugens
Waarop staat dat je de waarheid kent
Is dit nou later
Is dit nou later als je groot bent
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Is dit nou later


Dankzij dit nummer begrijp ik Herbrand z'n motivatie.
De woorden, teksten en nummers die hij had uitgekozen voor de dienst waarmee hij afscheid nam van ons deze namiddag toonden wat hij bedoelde.
Het was prachtig en intens.
Ik ben niet de persoon die snel breekt, maar Vos heeft mij deze namiddag verschillende keren tot tranen gedwongen...

9 comments:

Anonymous said...

Hi Joon (ofte "Jonathan", op z'n Engels uitgesproken, zoals Herbrand je steevast noemde),

via mijn zus leer ik dat je er deze blog op nahoud; ik lees, en herlees, en lees nogmaals hoe je die fatale dagen in november, nu alweer 2 maand geleden, hebt beleefd; mooi, echt mooi hoe je mijn broer beschrijft, jij hebt hem zeer goed gekend, bijna even lang als ikzelf...

Die zaterdag, bij de begroeting na de dienst, voelde ik die behoefte bij het zien van al zijn vrienden, waaronder jij, om te troosten, meer nog dan ik behoefte had om zelf getroost te worden. Ik heb er in elk geval heel veel aan gehad om al die gasten te mogen begroeten, eens goed vast te pakken, we hadden slechts elkaar op dat moment...

Ik denk er nog dagelijks aan. Misschien moesten we maar eens afspreken, om te praten, of gewoon om in alle stilte hetgeen toen gebeurd is terug voor de geest te halen. Want de dag dat we zijn naam niet meer noemen, is hij pas echt dood; zoals je terecht hebt geschreven : "je blijft verder leven"... daar geloof ik ook in.

Vos heeft me ook meermaals tot tranen bewogen, die dagen, tot op vandaag zelfs nog.

Hij is je broeder, zeker en vast, en we zullen hem blijven herinneren.

Bedankt Joon, voor je mooie woorden, deed me zoveel deugd dit te mogen lezen, heb hier echt veel aan.

Tot later

helmut

JooN said...

Ik zie dat best wel zitten om eens af te spreken...
We kunnen eventueel es enkele frames gaan snookeren zoals ik wel eens deed met uw broer. Om af te spreken kan je me adden via msn of gewoon mailen op johndude_sk8er@hotmail.com

Vos leeft voort zolang ik nog lucht verbruik in deze wereld...
Greetz

Anonymous said...

hey jongens,
ben blij deze blog gevonden te hebben, ik denk ook nog dagelijks aan wat er gebeurde. denk veel aan jullie ook...

zoals je zegt jonathan, zolang je ademt... geldt ook voor mij denk ik.

groeten

manu

Anonymous said...

Hoi!
'K weet niet zo goed wat te zeggen, maar 'k vind de teksten die hier staan echt mooi. Ik mis hem ook heel erg.

x

Anonymous said...

hey jongens,

meer dan een jaar later,


still thinking of him.

En verdomme veel, verdomme alle dagen...

JooN said...

Idd hier ook bijna alle dagen dat hem ff in m'n hoofd passeert om goeie dag te zeggen.
He'll never die...

Anonymous said...

tja, enig idee of iemand deze blog nog bekijkt heb ik niet... volgende week mis ik mijn makker al vijf jaar, het dagelijks denken aan hem is intussen (jammer of niet, dit laat ik in de midde) verminderd.Doch, deze lastige donkere dagen, en het passeren van 'allerheiligen en allerzielen' zonder eens naar 'zijn graf' te kunnen gaan doet pijn, veel pijn... Weet één ding, voske, nooit, nee nooit, zal ik je vergeten, mis je.x, emanuel

JooN said...

Het is idd weer die tijd van het jaar. En 't is ook maar normaal dat de pijn slijt met de jaren eh man. Los van het feit dat je nu mss minder aan hem denkt, denk je wel nog aan hem en dat is toch het belangrijkste...
Het is idd soms hard om niet echt een plaats te hebben waar je sereen en op je gemak alleen naartoe kan gaan om even aan hem te denken.
Zijn familie geeft wel nog ieder jaar een herdenkingsviering in het Don Bosco. Dit jaar viel die op 4-11, 'k weet niet of je die uitnodiging hebt gekregen. En 'k weet ook niet of je iets aan een dergelijke viering hebt...
Sterkte eh Emanuel...

Anonymous said...

Lieve lieve herb, ik denk nog steeds aan jou. Elke dag.
Ik mis je